De ik-persoon in de tekst, dat is Maarten. Man van Patricia, papa van een koppel lieftallige pubers, gebeten door een milde schrijfmicrobe en gepassioneerd door muziek. Muziek die, toch bij mezelf en mijn gezin, alomtegenwoordig is. Regelmatig vanaf de wekker tot het opnieuw sluiten van de oogjes. In deze blog neem ik jullie graag mee naar de betekenis en de rol van muziek voor mij, en bij uitbreiding voor mijn gezin.
Muziek reist met ons mee. In de eerst plaats in de vorm van hoofdtelefoons en oortjes. De bluetooth signalen schieten in onze camper alle kanten uit. Zalig toch hoe je de dag van vandaag zo gemakkelijk online muziek kan beluisteren. En bij gebrek aan een deftig 4G signaal beroepen we ons op alle fijne gedownloade lijsten. Op die manier leren we trouwens heel wat goeie nieuwe muziek kennen door Thor en Jiske. Leuk om te horen trouwens dat ‘de jeugd van tegenwoordig’ ook de muziek uit onze jeugd omarmt. Jiske schreef op de achterruit van de camper de volgende lyrics: “our little group has always been and always will until the end”. Goeie smaak wel, onze kinderen.
We gebruiken muziek om te verbinden. We zetten muziek bewust in bij het begin en op het einde van de dag. We kiezen voor rustige, zachte en repetitieve muziek, meestal instrumentaal. Het helpt ons om in contact te komen met ons binnenste. Om te reflecteren en te voelen. Ook op momenten dat ik vastzit in mijn gedachten gebruik ik muziek om even terug tot mezelf te komen. Onlangs keken we samen naar een reportage over een vrouw met dementie. Ze zat al een hele tijd vast in haar eigen hoofd, zonder enige vorm van interactie met de buitenwereld. Op de muziek van Christina Branco was ze in staat om liefdevol contact te leggen met haar omgeving. Fascinerend!
Muziek inspireert me en stimuleert mijn creativiteit. Sinds de eerste probeersels bij mijn eerste band, maar nu ik dit bedenk ook al veel vroeger, creëer ik graag zelf met muziek en taal. Of het nu een vrolijk walsje is voor de Dreikeuningen van ’t Macadammeke, kleinkunstpunk voor mijn band in pauze Wappa Van Pluto, gangsterrap als kampvuurmomentje bij de jeugdbeweging … dat alles begon toen ik 30 jaar geleden de oude gitaar van mijn moeder van onder het stof haalde.
In onze camper reist er steeds een half orkest muziekinstrumenten met ons mee. Mijn gitaar, een ukelele en piano van Jiske, een cajon die tegelijk dienst doet als trapje … Patricia speelt graag op de hapy drum en Thor experimenteert op alles wat er is. Ook zingen hoort er bij. Patricia die zacht neuriet, Thor die experimentele geluiden produceert of een sessie covers met de gitaar. Onlangs overwon Jiske enkele angsten door rond het kampvuur met heel wat onbekenden enkele liedjes te zingen. Het werd muisstil toen ze met haar prachtige stem mijn gitaarspel vervolmaakte. Dat was genieten.
De laatste jaren kiezen we ervoor om vrienden en familie op speciale momenten te verrassen met een origineel, persoonlijk cadeau. Een handgemaakte verjaardagskaart, een schilderij, een zelfgemaakt juweel… en meer en meer schrijf ik dan een lied. Toen ik de vraag kreeg van een vriendin om ook iets te maken voor haar vriendin die ging trouwen ging er een bal aan het rollen. Een aantal aanmoedigingen en denkprocessen later stel ik graag ‘Verrassende en unieke liedjes op maat’ voor. De bedoeling is om met jouw input eerlijke liedjes te creëren, als geschenk voor iemand(en) op een scharniermoment in zijn/haar/hun leven, met een vleugje humor als het kan, met
woorden die raken. Als je hier klikt, kom je er meer over te weten.
Muziek verbindt ons met anderen. Wanneer ik gitaar speel triggert het regelmatig anderen om hun instrument boven te halen en mee te spelen (en omgekeerd). Zo speelde ik onlangs één van mijn nummers en gaf Alexander met zijn viool het lied een nieuw laagje verf. Dat moeten we zeker nog eens doen Alexander! Samen muziek maken geeft ook zuurstof om bij te leren. Het zet de deur op een kier of wagenwijd open voor nieuwe musicale projecten. Zo ontstond bijvoorbeeld het idee om samen met een aantal thuisonderwijzende gezinnen een koor op te richten, ontstond bij Jiske de motivatie om elektrische gitaar te leren spelen en richt ik vast en zeker opnieuw een band op om met anderen te spelen en te creëren. Voel je het ook al kriebelen?